Ein drugal kar ifra garden dro
Han fulgte furu og sus
Opp gjennom asen, grastein og mark
Staut hans gange var
Svopt i morgengry
Under en helnorsk himmel
Hans fotter traurig vandret hen
Mot sitt mal og pa hoyde
Ein vaerbitt hand griper sverdet fatt
Og kloyver blamennenes skalle
Hans kjeft den vrir seg i ulmende hat
Ufreden kommer at falle
Sa stod han der pa utkikkstopp
Hans oyne ei fekk kvile
For han sokte reint et syn
Men det blei ein grusom pine
Der blant norges skog og mark
Hans grimme sinn skulle vise dem
At norsonn han har nok av tael
Norsonn tapte noregsgard for ein haer
Stolt han var da han kom igjen
For a kloyve dem med sitt sverd