Под облачком явір похилений,
Сідит на нім пташок прімилений.
Слухай, мила, як той пташок співат,
Же з любови нич добра не биват.
Же з любови, же з любови нич добра не биват.
Ци та любов єст од Бога дана?
Ци лем може д’яблом підшептана?
Хоц бис не хтів, то мусиш любити,
Хоц бис не хтів, прото маш терпіти.
Хоц бис не хтів, хоц бис не хтів, прото маш терпіти.
Моя мила, ти покусо єдна,
Любив я тя не рік та не два.
Далас ти мі зілля ся напити.
Не мож, мила, ніяк без тя жити.
Не мож, мила, не мож, мила, ніяк без тя жити.
Ми ворожка давно ворожила,
Же мя здурит дівка чорнобрива.
Же не буду видів за ньов світа,
Аж проминут мої млади літа.
Аж проминут, аж проминут мої млади літа.
Под облачком явір зеленіє.
Посмотр, мила, як тот вітер віє.
Може, вирве єго з коренями.
Мила моя, што то буде з нами?
Мила моя, мила моя, што то буде з нами?